IDM finale Hockenheimring

Het IDM seizoen zit er op, Alt 125cc & Grunwald Moto3 zijn kampioen. Ik had graag in Alt's schoenen willen staan en het zag er aan het begin van het seizoen ook veelbelovend uit. Helaas heeft het niet zo mogen zijn, het begon met de crash op de Nurburgring waarbij ik een forse hersenschudding opliep, tenminste voor zover dat mogelijk is ;-)' Nog wel zijn we naar Oostenrijk afgereisd, maar daar bleek tijdens de vrije trainingen op vrijdag dat ik geen afstanden of snelheid kon inschatten en dat ik enorme pijn in m'n kop kreeg als ik voorover op de "Moped" moest liggen. Na me bij het IDM te hebben afgemeld voor deelname zijn we binnen 24 uur nadat we waren gearriveerd terug gereden naar huis.

Zo bouwden we een traditie op gedurende het seizoen van de twee races, een keer finishen en een keer uitvallen soms door pech soms door een crash.

Op de Hockenheimring wisten we deze traditie niet te doorbreken. De trainingen verliepen perfect, tijden waren goed genoeg maar veel belangrijker constant, niet slechts een "quick lap". De 1e  kwalificatie tijd was goed voor een 4e tijd, de 2e kwalificatie voor een 7e tijd, binnen 0.5 sec. van de 3e man, met een goede start een prima uitgangs positie.

Met Joyce als SP Tools Girl had ik als ik zo mag omschrijven, een zeer aantrekkelijke dame naast mij op de grid die de paraplu vasthield. Dat vond niet alleen ik maar ook EvL, Bé en een hele horde fotografen die ons vanuit alle posities en standen fotografeerden. "Wat kost dat wel niet" werd er gevraagd... Laat ik er dit over zeggen, SP Tools Girls zijn "onbetaalbaar en exclusief".

De start ging na de startopstelling niet geheel volgens het boekje, iets te abrupt de koppeling losgelaten waardoor de motor afsloeg, dat is me nog nooit gebeurt. Iets teveel onder de indruk van Joyce?

Foto Tiny Kolsters

Als allerlaatst begin ik aan de race en moet ok dus een inhaalslag maken, dat wordt mouwen opstropen. Helaas kun je ook daarmee teveel doorslaan ondervond ik al gauw, ik wilde teveel pushen, schoot al eens rechtuit en niet lang daarna lag ik er zelfs af. Zo hield ik de Hockenheimer "DNF" traditie in ere.

De 2e race besloot ik beter op te letten, de eerste ronde lig ik op de 8e plek in gevecht met  Flathaug (N) deze rijdt verdedigend en het lukt me niet om er voorbij te komen waardoor Hanus (D) bij ons aan kan sluiten. Flathaug steek ik voorbij, korte tijd later komt Hanus vanuit mijn slipstream bij mij langszij. De voorlaatste ronde weet ik Hanus op dezelfde manier te verschalken en andersom ook. Tot de laatste bocht blijft het spannend en beslist  Duitser de race in zijn voordeel. Als 4e in de 125cc klasse kom ik over de finish. In de totaalstand eindig ik als 7e. Van de 16 races, kom ik er 7 niet aan de finish, waarvan 3x door de val op de Nurburgring, 1x door een kapotte bobine, en nog 2x door een valpartij op de Sachsenring en de Hockenheimring.

Maar veel belangrijker 4x stond ik op het IDM podium, 1x een overwinning 1x een 2e plaats en 2x een 3e podiumplek. Al met al een resultaat in het Internationaal Duits Kampioenschap waarvoor ik vooraf getekend zou hebben!!

Foto Tiny Kolsters

Volgend weekend het BSB (British Super Bike) in Assen!! Dat wordt knallen!! 

Megaklapper op de Sachsenring

Op de Sachsenring in het oosten van Duitsland zijn we neergestreken dit weekend. Een prachtig maar moeilijk circuit dat linksom rijdt, met slechts een aantal rechter bochten, wat lastig voor de banden is, hoogte verschillen en zgn "blinde" bochten. Normaal gesproken hebben we op de vrijdag tenminste drie vrije trainingen, dit weekend echter niet. Twee kwalificaties op zaterdag plus een race, op zondag een warm up plus race nr twee.

De eerste kwalificatie op zaterdagmorgen is de baan grotendeels nat met een paar droge plekken. Iedereen is aan het zoeken naar de ideale lijn en van snelle tijden is nog geen sprake. Bovendien geeft mijn bobine de geest, wat nou niet direct bevorderlijk is voor de prestaties van mijn motor.

Voor de tweede kwalificatie is de bobine vervangen voor een nieuwe, het blijft in mijn geval nog steeds een beetje zoeken en proberen om tot een snelle tijd te komen. Veel collega's belandden gestrekt naast het circuit in hun pogingen en snelle tijd op de klokken te zetten. Ik ben dus niet de enige die aan het "worstelen" is.

De race vertrek ik vanaf de 11e plek. Ik heb niet de superstart die ik gewoonlijk heb. De eerste ronde kom ik dan ook als 11e door. Flathaug (N) en Kappler (D) haal ik in en rijd er bij weg, op jacht naar Chmelik (CZ) die op plaats 8 ligt.

Met rasse schreden loop ik op hem in, nou ik hem eenmaal in het vizier heb lijkt het als vanzelf te gaan. Met ruim 200km op de teller duik ik de rechter bocht in, bergafwaarts naar het laagste punt van het circuit. Mijn sterke gedeelte van het circuit dit weekend.

Normaal gesproken als ik dreig te vallen denk ik "oh shit dit gaat mis" maar dit keer zonder waarschuwing vooraf, klap ik er met 207km vol gas 6e versnelling af!! Pas in de grindbak heb ik het benul te bedenken "shit ik lig eraf!!??"

Met uitgerekte spieren in mijn schouder en een kont zo rood als een Baviaan, sta ik op en bekijk de schade aan de fiets. F^..*#*! Dat ziet er niet best uit, een drastisch geval van asfalt eczeem.

Foto Tiny Kolsters

Mijn monteurs zijn blij dat ik er gezien de klapper die ik maakte goed vanaf ben gekomen en gaan, na zich eens achter de oren te hebben gekrabd hoe dit op te lossen, hard aan het werk. Om 23:45 wordt de motor aangeslingerd en kan ik met een gerust hart gaan slapen, hij doet 't weer.

Na een redelijke nacht stap ik 's ochtends ik uit bed, poeh... dat valt niet mee!!! Ik heb spierpijn op plekken waar ik het nou niet direct verwacht.

In de warm up training heb ik van mijn kont niet heel veel last, 'k lig er toch plat op. Mijn schouder is een ander verhaal en de race is 20 ronden lang.

Met de start ben ik redelijk goed weg, op een 9e plek kom ik door, dit keer achter Raemy (CH) en Kappler. Ik kan hun tempo goed volgen en denk "dit gaat goed komen", totdat mijn zitje afbreekt. Met een half "zadel" moet ik mijn race uitrijden waardoor mijn toch al pijnlijke schouder het zwaar te verduren krijgt. Ik moet lossen bij Raemy en Kappler en loop tegen een achterstand op. Als 9e gecombineerd en 5e in de 125cc kom ik over de finish. Mijn monteurs slaan dit keer het "schouderklopje" over, maar zeggen heel tevreden te zijn over mijn doorzettingsvermogen na de mega klapper die ik in de eerste race maakte.

Over twee weken de laatste IDM de finale in Hockenheim, het weekend erna het prachtige evenement, de BSB (British Super Bikes) in Assen.